στην παράδοση,

Δεν υπάρχει άλλο ποτό που να συνδέεται τόσο άρρηκτα με τον χαρακτήρα της κρητικής παράδοσης, όσο η κρητική Ρακή (τσικουδιά). Γι’ αυτό και οι απανταχού Κρητικοί συνηθίζουν να ολοκληρώνουν κάθε γεύμα τους, στη χαρά ή τη λύπη, με ένα ποτηράκι από αυτό το ξεχωριστό ποτό. Επειδή κάθε γουλιά κρητικής Ρακής κρύβει μέσα της και μια σταγόνα ιστορίας!

Λέγεται ότι ο ίδιος ο Αριστοτέλης πρότεινε την κρητική Ρακή για να γίνεται η μετατροπή του θαλασσινού νερού σε πόσιμο, ενώ οι Αλχημιστές του Μεσαίωνα τη χρησιμοποιούσαν ως βάση για να ανακαλύψουν το ελιξίριο της ζωής!

Έτσι, η παρασκευή της κρητικής Ρακής πέρασε ως καλά φυλαγμένη οικογενειακή τέχνη από γενιά σε γενιά, για να φτάσουμε στη δεκαετία του ’20, οπότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος νομιμοποίησε την παραγωγή της. Τότε δόθηκαν και οι πρώτες άδειες στους αγρότες και αμπελουργούς της Κρήτης να φτιάξουν ρακοκάζανα και να παράγουν νόμιμα πλέον τη δική τους τσικουδιά.

Μία από αυτές τις οικογένειες ήταν και του Γιάννη Γαλανού. Ο παππούς του, ο αγαπητός σε όλη την τοπική κοινότητα ‘‘Μετζογιάννης’’, απόκτησε το 1940 το δικό του ρακοκάζανο στο Φαράτσι, το οποίο διατηρείται μέχρι σήμερα, κρατώντας ζεστή την παράδοση, αλλά και τις αναμνήσεις πολλών γενεών.